Ik ben best handig. Ja heus. Best handig. Ik kan bijvoorbeeld een lamp ophangen. En dan alles inclusief hè, dus inclusief het gepruts met een kroonsteentje. Of ehm, nou, een fietsstoeltje op mijn fiets monteren. Kan ik ook. Dat Olivia sindsdien lichtjes naar voren hangt komt uiteraard door het klotesysteem van bobux wat niet goed past op mijn trekkingbike en heeft niets met mijn montagevaardigheden te maken.
Maar er is een andere categorie handigheid waar ik dus niet zo’n hoogvlieger in ben. Ja. U leest het goed. Ook ik kan dingen niet. Had u niet verwacht hè. Maar het is zo.
En dan hebben we het over het crea-bea gebeuren. Kijk. In mijn hoofd, oeioei. Daar waart een creatieve geest. Vol ideeën over leuke schilderijtjes. Handgemaakte kleertjes. Kinderkamerkunst. Maar op het moment dat het uitgevoerd moet worden. Tsja. Dan ben ik zeg maar blijven hangen op het niveau van een 11-jarige. En ben ik vooral geschikt voor schilderen-zonder-eerst te schuren. Want ook ongeduldig en wil graag snel resultaat. Construeren met behulp van plakband/dubbelzijdige tape/… Of iets met leuk voorgedecoreerd plakplastic. Ik zeg het u. De muurstickers zijn uitgevonden voor mensen zoals ik.
Maar gelukkig beschik ik over één hele goeie eigenschap. Namelijk… de kunst van het delegeren. Echt. U moet het ook doen. Relaí. Easy. Fijn.
Zo bestelde ik hippe poppendekentjes bij Noeks. Ik leverde de stofjes. We mailden wat heen en weer over hoe ik het wilde. En tadaaa. De postbode bracht het een weekje later naar me toe. En later ook nog een tissuehouder. Die van Sjaak-en-de-bonenstaak. En een hoesje voor mijn telefoon. Ik zei: bruin, roze, appeltjes. En tadaa. She made it beautifully.
Oliefs verjaardagskroon liet ik maken door bobby Bobby van de handfabriek in Antwerpen.
En de kop van deze Site. Die is dus van Mieke! Hoe goed is die. Hij gaat echt nooit meer weg hoor. Tenzij Miek nog eens een andere maakt natuurlijk. Dan wel. Ze maakte trouwens ook ons geweldige Olief-1-jaar-kaartje ontwierp. Ik bedoel. Kijk nou:
Miek mensen, MIEK maakt het. En ik word er gewoon blij van.
Maar nu wijk ik dus sinds gisteren af van mijn delegeer-kunst.
Want Noeks heeft een stofje. Een retrostofje. Met rode en roze appeltjes. Het zit al op eerder genoemd hoesje-voor-mijn-mobiel. En ik zie het voor me. Het retro-appeltjes-rokje voor Olief. Iets fladderigs. Stroken. Och mensen, zo schattig en leuk.
Dus mailde ik Noeks. Dat ik dat stofje wil hebben.
Hebzucht. Hebzucht deed mij afwijken van mijn delegeerkunst. Nou zoek ik dus alleen nog iemand om het te maken…. Ik zeg: u kunt nu roepen.
Haha, hier iemand geboren met twee linkerhanden! Maar mijn wijsvingertje is wel buitenproportioneel lang – if you know what I mean 😉
Enne, iedereen zou een eigen Miek moeten hebben!
Goed kunnen delegeren is minstens een even groot talent hoor!
Je moet toch ook maar kunnen onthouden wie nu weer wat heel goed kan enzo:)
-is nog steeds buiten adem…Astrid kan ook niet dingen niet..niet?!-
-zit hoofdschuddend naar het scherm te staren-
Gewoon aan elkaar nieten die strookjes stof.
Mooi stofje, mooi meiske, niemand die dat ziet.
Hier ook niet echt iemand die creatief is hoor. De rest dus wel, net zoals jij 😉
Eh tja, ik héb een naaimachine én ik vind het leuk om dingen te maken. Het is echter wel zonder dat ik er ooit les in heb gehad of zo, dus ik maak alles op mijn eigen prutserige manier. Als je dat niet erg vind, wil ik best wat voor Oliefje maken hoor.
@kwan: yep. haha. Hoewel ik het ook wel heel anders zou kunnen interpreteren.
@elke: inderdaad, inderdaad. Thank God voor het favorietenknopje op internet!
@Joeltje: Ja. inderdaad. ben in een keer van mijn voetstuk gevallen nu zeker? Sorry. voor deze teleurstelling…
@Ciska: jij begrijpt mij!! Nieten. geniaal!
@Ramona: als je maar kunt delegeren toch!
@Sanneke: hyper. HYPER zeg ik je. Oh men, heb meteen even wat bij je geschreven. Wauw!
Je moet wel weten dat ik nog nevernooit een strokenrokje heb gemaakt. Maar ach, dat moet ik toch een keer onder de knie krijgen, want mijn eigen meiske wil natuurlijk ook wel een strokenrokje.
Ik ben wel creatief. Maar niet met ‘stufkes’. Vind het zó knap als iemand dat kan!
*gaat nu op internet zoeken naar een leuke naaicursus*
delegeren is zéker een kunst en helaas eentje waar ik niet zo goed in ben als ik wel zou wensen.
(maar mooi dat ik voor jou ook nie ga naaien dus hahaha ; )
Helaas, daarvoor moet je niet bij mij zijn. Maar je kunt wel mijn moeder bellen.
Zo, heb ik je eindelijk eens gevonden. leuke blog. Schetig kindje. Leuke man. Zo, genoeg complimentjes?
Heb je in m’n linkslijstje gezet…
hier ook ideeen te over maar er gebeurd niks!
zo jaloers op mensen die dat wel kunnen, en zelfs op een naailesje gezeten en de mooiste jurk ever gemaakt!
Astrid, vind je het goed als ik je link op mijn log?
Goh, alsof ik mezelf hoor.
Ik dacht een aantal maanden geleden een leuke tent te naaien over de tafel. Met geruite gordijntjes en zo. Heel sketig.
De stoffen liggen er nog….
de-le-ge-ren….zó’n fijn woord! Als ik een lijstje had met favoriete woorden zou delegeren zéker bovenaan staan!
hahaha heerlijk ^^ wijzen en roepen en dan ook nog eens je zin krijgen :p
Zeg, in het kolommetje ‘alles kunnen’ hoort ook het regelmatig plaatsen van een nieuw log hoor. 😛 En tuurlijk, dagelijks hoeft ook weer niet, maar ik wil nieuw leesvoer! Voor die momenten dat ik me verveel op kantoor. En dat is nu!
Haha, leuk, dat vrijwillig loggen!