Ach het gehussel met de talen waar Olief momenteel in zit. Tis zo verschrikkelijk schattig. Ja. Ik hartje haar franse uitspraak. Zucht. Diepe zucht.
Mamaaaaaaaaa. Olivia Pijn!
Aanne genoux.
Of: mamma kijk es. Isse cochon hè.
En voor de niet franstaligen onder ons. Ze had pijn aan haar knieën en zag een varkentje.
Dit alles gebeurt onbewust en zal met de tijd vanzelf verdwijnen. Omdat ze de talen meer en meer zal gaan scheiden. En gaan koppelen. Frans aan pappa. Nederlands aan mij.
Goed.
Waar wil ik heen. AS. WAAR WIL JE HEEN met dit verhaal.
Nou, ik wil dus van bilingualiteit naar een ijskoude Sint.
Want zondag maakte Olief haar eerste bewuste tweetalige woordgrap. Zo. Nu u weer.
Ze speelde met haar pop (hier in huis beter bekend als "baby") en vertelde haar hele verhalen. "baby kijk es. Isse krant van mamma hè". "ja". "baby, kijk es inne krant."
"isse Sinteklas hè".
Het vertellen stokte even.
"Sinte klas"
"Sinte…. glace".
Waarna ze zelf hard moest lachen.
En de eerste tweetalige woordgrap was geboren.
Ik zei het u.
Een ijskoude Sint. Ingekopt door mijn wonderkind.
mamamontagne 
Ow, mijn frans is zoooo slecht. Maar ik geloof dat ik m begrijp ;).
Cute. En slim. Super!
Haha. Doet mij aan Svenja denken toen ze haar eerste woordjes frans leerde en er in een winkel hier voor de kerst reclame met “la fête magique” gemaakt werd.
“Nou mam, vette magie vind ik nou niet zo kerst-achtig hoor”
Och, wat prachtig! Ik snap je trots! Ik ben benieuwd hoe mijn neefje Jonas dat gaat doen, die moet het nederlands (pappa), frans (mamma) en engels (pap en mam samen) uit elkaar gaan houden. Krijg je vast ook leuke woordgrapjes van.
*grijns*
wat sjatizg!
(hier ooit ook plannen voor tweetalige opvoeding. ooit.. ; )
Wat een geluk dat Olief twee talen kan spreken straks, of beter: spreekt. Het lijkt me zo gaaf als je dat vanaf dag 1 meekrijgt. Het was bijna een reden geweest om mijn Engelse verloofde toentertijd niet weg te doen.
Ideaal tweetalige kinderen….die van mij zijn ook alledrie tweetalig met hun franse papa alleen praat pa Nederlands met ze …handig.
Het leuke is, of misschien is dat toevallig alleen bij deze voorbeelden, dat ze de Nederlandse Grammatica toepast en deze invult met Franse zelfstandige naamwoorden.
Erg schattig.
Een kleine cabaretiere in de dop. Dat is ze.
wonderkind zeg ik je!
en net als vita heb ik bijna spijt dat ik de engelssprekende papa de deur uit heb gedaan. (maar niet helemaal). Ach nu heeft ze Dora 😉
Ik durf gewoon bijna niet te reageren.
Ik snap ‘m niet. Klas, glace, ijs. Dat vat ik. Leg maar niet uit. Daar worden grappen doorgaans niet beter van…
Ik hoop dat het je lukt, de tweetaligheid vasthouden! Hier heeft Dochter uiteindelijk maar 1 taal opgepakt: die van papa. De probeert het wel eens, het echte Limburgs, maar ze kan het gewoon niet. Maakt afgrijselijke fouten. Passief is het er natuurlijk wel, maar onze poging is dus tot op heden mislukt. Ik ga nu voor baby2, als tweede kans.
Ze is megaslim. Dus mag ze schoondochter worden.
Of je limburgs en nederlands tweetalig mag noemen, dat weet ik niet. Maar bij een ja, dan voeden wij ook tweetalig op. En volgens manlief drietalig want ik spreek veel zuidlimburgser dialect dan dat midden limburgs van hem. Dus beschuldigt (jaja) hij me er van dat ik duits met zijn zoon spreek. Ist alles prima oder was?
Aaah! Net zo witzig als haar meme!
Zij wordt later schrijfster 😀 of dichter haha
Too cute!
Hier geen tweetaligheid hoor. Wel geprobeerd, want ik vind Engels toch een beetje m’n tweede moedertaal, maar ja, die kinderboekjes hier in NL, die zijn lang niet zo leuk als in Afrika of Engeland…
Misschien bij nr2 een nieuwe poging?
tis me dr ene, lekker rap van de tong…geen ambities om zálf al een weblog bij te gaan houden? Meld ik me vast aan haha.