Olief. Lieve Olief. Die zit nu dus in een skiklas. Een echte. Zoals ik er zelf ooit een hele winter elke week aan tig heb lesgegeven.
En als ik iets ERG vond. Nou. Dan waren dat wel "Van Die Moeders". U kent er vast wel een. Of wellicht bent u er wel een. Een "Van-Die-Moeders-moeder".
Van-Die-Moeders-moeders zijn moeders die zich zogezegd goed verstoppen. Om een glimp op te vangen van hun kroost. Dat zich door de sneeuw ploetert. Om te leren skiën.
En ja. De meningen over dat "goede verstopplekje" zijn nogal verdeeld. De Van-Die-Moeders-moeder denkt namelijk altijd dat ze volledig onzichtbaar is. De skileraar in kwestie denkt daar meestal anders over. Want na welgeteld 5 minuten. Hoor je dan ineens een kleine erbarmelijk snikken. En klagen.
De enige correcte vraag op dat moment is: "waar is je moeder dan?". Waarna meestal in één, vloeiende beweging de oh-zo-goed-verstopte moeder wordt aangewezen. In de tussentijd is dan de huiltrend ingezet en besluiten ook enkele andere leerlingen dat huilen erg hip is. Waarna je dus een half uur lang kunt snotvegen en troosten. Weg skiles.
Dank u, Van-Die-Moeders-moeder.
Maarja. Kijk. We hebben het nu natuurlijk wel over Olivia die in de skiles zit. Niet de eerste de beste dus.
En toen gebeurde er dus vandaag iets heel raars. Kuch.
Ik transformeerde zeg maar. Zonder het te willen. In een Van-Die-Moeders-moeder.
Met 1 klein verschil. Ik was wel goed verstopt. Want ze zag me niet. Ik moest daardoor ook wel maximaal inzoomen. Maar I proudly present.
OLIVIA!!!
mamamontagne 
Wat een eigenwijs gezicht!
Heel leuk om naar te kijken.
Jij kon je vroeger al goed verstoppen,dat komt je nu van pas!
Heb je geen heimwee naar de rode skipakken?
Ben benieuwd hoe het vrijdag gaat.
liefs mama
hahaha geweldig!! maar dat doe je toch helemaal goed als je heel goed verstopt zit!!
liefs lin
En ze krijgt ook nog applaus van de leraar. Ik zeg tis een wonderkind!
Maar jij als van-die-moeders-moeder valt me toch een béétje tegen…
ik kan me goed voorstellen dat je echt rete-trots bent op je prachtige dochter!
Haha, mooi verhaal en geweldige foto’s!
Haha, ik lurk al lang hier maar nu kom ik uit de kast. Ik heb nl. ook skiles gegeven en ik herken je verhaal helemaal. Een echt ohja, ohja, ohjaaaaaa gevoel.
Als mijn zoon op skiles gaat wil ik niet zo zijn, heb ik mij voorgenomen.
Mijn moed zakt me nu in de schoenen. Zal het me lukken????
Wow, wat goed van Olief. En ja, daar kom ik ook achter nu ik moeder ben. Toch zo’n moeder van vroeger: Dat doe ik echt nooit!
de tranen lopen over mijn wangen van het lachen!
zo lig ik ook wel eens met hond in de bosjes het leslokaal van matijs te begluren…maar heb geen bewijsmateriaal als in fantastische foto´s!
Ja. Jij hebt dus gewoon écht een goed excuus om zo’n moeder te zijn nu. Wat een stoer wijfie, die Olief!
@mama: gaaf hè. Ik vertelde gisteren dat jij de foto’s ook had gezien en heel trots was. Ze glom ervan. En het rode pak mis ik niet hoor. Wel het skiën. Volgend jaar weer!
@Linda: ik moet zeggen, ik was elke keer als de dood dat ze me toch zou zien dus durfde echt niet dichterbij te komen.
@Edje: Ja. Tegenvaller hè. Ik begrijp het. En ik snap het als je nu acuut in een ander ziekenhuis gaat bevallen als ik… Maar ik heb wel foto’ssssss!!
@Linda: het ergste is, ik loop het ook nog eens de hele dag aan iedereen te vertellen. haha.
@Door: goed hè!
@Mariëlle: ga er maar vanuit dat het je niet lukt. haha. Ik dacht ook, ik geef wel even een camera aan mn collega’s. Maarja. Zelf te nieuwsgierig dus…
Nienuh: erg hè. Ik zeg soms ook dingen waarvan ik dacht dat ik ze noooooooit zou gebruiken. Ik wacht met angst op de dag dat “als je vriendjes in de sloot springen doe jij dat toch ook niet” uit mn mond zal komen….
@Daan: hahaha. Ik zie je al liggen zeg. Maar dan kun je toch ook wel een fototoestel meenemen. Of nog beter: ik zal dat dan wel doen. Jij de hond. Ik de camera. Ik bedoel. Het lukte ons ook om tijdens een les van Timofeeff uit het raam te verdwijnen. Dus fotosessie van Matijs maken… piece of cake!
@Nicoleke: Stoer is ze hè!
Wat een stoer grietje zeg, ziet er goed uit!
En tja, ik geef me zelfs op als hulpmoeder op school, gewoon om haar daar te bespieden, niet omdat ik zo behulpzaam ben 🙂
En onzinnige uitdrukkingen als “moet ik even bij je komen”(als ze niet luistert) “hussen met je neus ertussen”(als ze wil weten wat we eten) floepen er zo maar uit tegenwoordig.
Echt ik doe alles wat ik nooit zou doen als ik een kind had, chanteren, veel te veel over haar praten, haar antwoord geven terwijl ik eigenlijk met iemand anders praat. Maar ik ben het me bewust, dat is al iets. Toch?!
Hahaha, leuk logje, geweldig verhaal. Nee, ik heb geen kinderen, maar kan me zo goed voorstellen dat je dat gewoon met eigen ogen MOET zien. Lang leve de uitvinder van het inzoomen ;-).
en hoe vónd ze ‘t? en waar zitten jullie eigenlijk dat er nog zo’n pak sneeuw ligt?!! ziet er niet uit als berta-land ; )
Kijk dr gaan dan.
Ik kijk echt serieus mijn ogen uit.
Want ik heb dus nog nooit in mijn leven geskied. Nog nooit. Daar, ik heb het gezegd.
@Zonnetje: haha, hulpmoeder is ook een goed excuus…
@Renske: vandaag besterf ik het helemaal. laatste les en dan krijgt ze als het goed is haar eerste medaille. Oh men, als ik nu toch een vliegje zou kunnen zijn…
@Inge: bertaland… NO WAY! Val Thorens it is. Open tm de eerste week van mei. Lekker hoog, veel sneeuw. En ja, ze vindt het leuk! Dat is ook het belangrijkste, ze moet het vooral leuk vinden!
@Cisca: dus je verhuist naar Brussel. En dan ga je volgende winter gewoon een keer mee. Olief kan het je leren! “moete so.. mette handjes oppe knieën. En dan chasse neige…”
Geweldig toch lekker spieken bij de skiles. Wij hadden gelukkig de mazzel dat ik vanaf het balkon van het appartement de skiles heerlijk ongezien kon volgen. Want die moeder………. 🙂
Toch heerlijk om te zien hoe je meisje zo hard haar best doet en met reuzenstappen vooruit gaat! Geniet er lekker van, ookal ben je soms eventjes toch één van die moeders!
Schitterende foto’s! Wat een vertederend gezicht, zo’n klein, dik ingepakt poppetje op ski’s!