Beveiligd: Moederdag of Jij-dag? Hoe maak je van moederdag een genderbewuste feestdag?

De inhoud is beveiligd met een wachtwoord. Vul het wachtwoord hieronder in om hem te kunnen bekijken:

Wachtwoord:

jump jump

Tijd, kostbare tijd. Ik heb er tekort van. De winter is allang voorbij. Voor mij ligt een hele andere berg. Stapels nakijkwerk. Papers, examens, portfolio’s van mijn studenten.

Ik negeerde die berg echter. Want het afgelopen jaar leerde ik naaien. Op de oude Singer van oma-oma. De machine rammelt aan alle kanten, als ik een spoeltje opwind lijkt het alsof er een raket wordt gelanceerd. De steken gaan een beetje scheef, maar als ik aan mijn stof trek komt dat best goed. Ondertussen spaar ik, samen met Olief, voor een nieuwe. Want zij volgde inmiddels 2 kinderworkshops bij http://olapablog.blogspot.be/ en wil meer naaien.

Lang verhaal, ik ontdekte een wedstrijd. Waarbij je een machine kunt winnen. Woei. Dat zou helemaal perfect zijn. Ik tekende op een frommelig examenvel snel een opzet. Ik voelde me helemaal Project Runway zeg. Nouja. Op amateurniveau dan. Haha. Op dat vlak maak ik me geen illusies. Ik fietste heel Antwerpen door op zoek naar stof… en had vervolgens nog 1 avond en 1 ochtend om het in elkaar te zetten. Ik zeg alleen: ‘koningin van het lostornen en de onderdrukte vloek….’

Ik leerde 12000 nieuwe technieken, frommelde en veranderde. En om half 4 vanmiddag kon het eindelijk aan.

I proudly present to you. De Theo-Jumpsuit. Gebaseerd op de Theo van http://madebymamasha.blogspot.be/

JUMP AROUND…. jump up, jump up and get down 🙂
Met dank aan de lieve mannen van Native http://www.nativefood.be/  en Arrangerie http://www.arrangerie.be/ die graag even wilden poseren met Olivia 🙂

You are my wild #9 winteredition

Almost Touareg. My little mountainboy.

I am your parent, you are my child
I am your quiet place, you are my wild – Maryann Cusimano

You are my wild is gebaseerd op dit project. Elke week (nouja, dat lukt mij dus niet) een foto waarmee ik laat zien hoe ik mijn kinderen zie. Ik vond de link bij http://www.zilverblauw.nl/2013/09/25/17/

when the bats come out during daytime…

Op een zonnige winterdag in februari kan het zijn dat je ze zomaar ziet. Vleermuizen. Eigenlijk nachtdieren. In de war. Want het voelt als lente, in de winter.

Meestal zijn wij nu in Val Thorens. Dit jaar eens in België. Ik zat onverwachts zelfs thuis, Julian heeft namelijk waterpokken. Werken met een zieke zoon erbij lukte me niet, achter de naaimachine kruipen wel. Inclusief 83 onderbrekingen voor dorst/jeuk/druppeltjes/paniek/slaap/broodje/…
Olief wilde hier graag als vleermuis carnaval vieren. Julian als vleermuizenredder-die-er-zelf-ook-als-een-vleermuis-uitziet.

Ik vond de tutorial hier: http://www.danamadeit.com/2011/10/halloween-costumes-2011-into-the-dark-knight.html
En alle stof haalde ik bij Moens aan de turnhoutsebaan. Zwarte mantelstof en afgrijselijk onder je machine wegglijdende synthetische voering. Donkerblauw voor Juju, hij koos het zelf. Frozenblauwgroen voor Olief. Haar lievelingskleur.
Her en der een schots en scheef gestikt. Het lampje van mijn naaimachine heeft het namelijk begeven. Maar daar zie je niks van als ze vliegen. Want dat doen ze, vliegen. Roef. Weg. Terug naar een donkere zolder. Ik heb ze er zelf zien hangen. Nu maar hopen dat de feestzaal op school donker genoeg is voor ze 😉

Bij Julian bleek ik de spanwijdte niet goed te hebben gemeten. Je mag echt de hele handlengte erin meenemen. Want dan kun je een elastiekje bevestigen voor om hun vinger. Blijft de vleugel veel mooier van zitten! 

 

You Are My Wild #4 #5 #6 #7 #8

Ik loop achter de feiten aan. Ik ren achter mezelf aan. Ik leg vast maar kom maar niet aan plaatsen toe. 5 weken in één logje dan maar.

I am your parent, you are my child
I am your quiet place, you are my wild – Maryann Cusimano

You are my wild is gebaseerd op dit project. Elke week een foto waarmee ik laat zien hoe ik mijn kinderen zie. Ik vond de link bij http://www.zilverblauw.nl/2013/09/25/17/

Week 4: Now we are six…

week 5: ballet-class

Little brother watching this… and can’t wait till it’s his turn 🙂

week 6: schoolperformance

With his hands in his pockets but ready to perform. So big and yet so small. Proud of my little boy!

week 7: birthdayparty with her friends.
Etching at museum Plantin-Moretus (Antwerp)

  Week 8: As we look for dinosaurs..

You are my wild #3

Caught…

Een zich ontwikkelend geweten bij mijn 3 jarige. Just got to love him. Vooral als je weet dat hij stiekem bruiswater ging pakken…

Snel vastgelegd met mijn oude Iphone.

I am your parent, you are my child
I am your quiet place, you are my wild – Maryann Cusimano

You are my wild #2

Misschien wel de laatste zonnige herfstdagen… en dan is het bos de mooiste plek om te zijn.

Climb
Strength

TRUST

You are my wild #1

My little Indian Girl.
Ma petite fille Indienne.

You are my wild, gebaseerd op dit schitterende project. Elke week een foto waarmee ik laat zien hoe ik mijn kinderen zie. En nee, ik ben geen fotograaf. Dus geen technische hoogstandjes. Deze foto maakte ik met de Iphone. Deze zomer. Om mee te beginnen dus geen foto van deze week. Sorry 🙂

Ik vond ‘you are my wild’ trouwens via http://www.zilverblauw.nl/2013/09/25/17/

get out of my head

De zomer kwam, de zon kwam. De stilte kwam, alweer. Genoeg invulling voor logjes, maar ze blijven in mijn hoofd hangen.

Ik schreef wel op andere plekken. Over totaal andere dingen.

Limonsoda kwam eindelijk ‘tot leven’. We hadden het al zo lang in gedachten en nu dus echt actief.  http://www.limonsoda.nl Cheap and awesome stuff for 0-12 year olds.

Daarnaast schreef ik voor Limoentje een stuk. Over leven in België. Het wordt blijkbaar goed gelezen, de stats hier vliegen ook omhoog! Waarvoor dank 🙂 Een linkje naar mijn stukje: http://limoentjeslife.com/gastblog-astrid-uit-belgie/

Goed. Tijd om weer wat regelmatiger de teksten en beelden in mijn hoofd vast te leggen. Vanaf nu. Start!

loslaten is je eigen moeder steeds beter begrijpen

Toen ik puber was weigerde ik naast mijn moeder te fietsen. Echt. Ze had een groene, roestige fiets. Met een mandje voorop. Én fietstassen. Ik bedoel maar. Hoe. Belachelijk. Wil. Je. Het. Hebben. Dus fietste ik liefst 1,5 meter achter haar en hoopte ik op mijn allerhardst dat we vooral niemand tegen zouden komen die ik kende. 

Ze vertelde me later dat dat pijn deed. Maar dat ze wist dat ze me moest loslaten. Ik moest zelf iemand worden. Mij.

Ik snapte niet dat het loslaten moeilijk was voor mijn moeder. Ma-ham. Doe normaal. Laat me mijn eigen ding doen.

En toen werd ik zelf moeder.
Ik leer loslaten. Stap voor stap. Ik denk aan mijn moeder. Mam, wat kon jij dat goed. Ik kan het geloof ik niet half zo goed als jij. Maar vandaag zette ik weer een stap in de wereld die loslaten heet. Mijn eigen meisje. Mijn hart. Vandaag heeft ze haar allerlaatste schooldag als kleuter. Ik kijk naar haar. Zie haar groot worden. Slik tranen weg omdat ik weet dat ze het moeilijk vindt om daarmee om te gaan. En laat haar los. Ga maar mijn dochter. En word wie jij bent. Mijn allerliefste Olivia.

ps: sorry hè mam. Om het goed te maken fiets ik nu met fietstassen. En 2 stoeltjes op mijn fiets. En een mandje zou ik ook best reuze handig vinden. 🙂